Daniela en Lieke, liefde voor het vak.

“Lijntje, lijntje, langs het lijntje, Emma!” “Klasse Sara.” “Niet wachten, An, gewoon schieten.” “Goed geroepen, Floor.” Even later tegen de net nieuw gewisselde keeper: “Lila, je mag ook gewoon die bal pakken hoor.” Bij een tegendoelpunt laat Lieke haar flesje een felle verticale duikeling maken, maar tegen de meiden: “Oké, maakt niet uit, nou wij weer.” En Daniela: “Niet balen, gewoon doorgaan. We hebben de wind mee.” Na afloop: “Handje geven!” Een hekel aan verliezen, maar wel altijd positief blijven, dat is de kunst. En Lieke en Daniela van MO13 begrijpen dit als geen ander. Onder toeziend oog van trainer René Daanen en coördinator Marloes van Haren trainen en coachen zij de elf meiden van tien tot en met dertien jaar in de competitie van acht tegen acht. En houden de moed er in bij Floor, An, Elif, Leen, Sara, Emma, Übeyde, Esra, Aleyna, Lila en Babs.

 Daniela

Daniela Dijkstra-Huisman (20), student HBO-recht aan de HAN, heeft de hele jeugd van JVC doorlopen. Toen er vriendinnen afvielen is zij met het voetballen gestopt en ze traint nu twee jaar MO13. Niet groot van stuk, maar zeer herkenbaar door haar fraaie pluimstaart staat ze bovenop de zijlijn aanwijzingen te geven. Als je haar vraagt naar haar motivatie krijg je geen uitgebreide uitleg, maar het enig goede antwoord: ”Nou, gewoon leuk om te doen.” “Waarom dan?” “Nou, gewoon leuk om je voetbalkennis over te dragen.”

Lieke

Lieke Weijers (26), doktersassistente op de St. Maartenskliniek en nu student HBO management in de zorg, treedt al jong aan bij de mini F-jes en blijkt goed te kunnen voetballen. Ze speelt tot haar vijftiende in de selectieteams tussen de jongens en maakt daarna de stap naar het damesvoetbal van de eerste klasse. In 2016 wordt Lieke aan haar kruisbanden geopereerd en ze keert terug bij de dames van JVC/SIOL. Na een nieuwe knieoperatie afgelopen oktober moet ze het voetballen tot haar verdriet vaarwel zeggen. Sinds augustus 2021 brengt Lieke haar ervaring over aan MO13. Haar been doet nog steeds even mee met de schietbeweging van een van de meiden. “Ook al hebben we misschien onnodig verloren, als ik in de wedstrijd de een-tweetjes van de training terug zie dan geeft dit veel voldoening.”

Samen

Beiden vinden dat de coronaperiodes erg verstorend hebben gewerkt in de trainingsopbouw en het overleg hierover. Binnen de groep is er nogal verschil in leeftijd en voetbalervaring. Natuurlijk wordt er op de trainingen van maandag en woensdag de nadruk gelegd op basiskwaliteiten als aannemen, een goede pass geven, dribbelen en schieten. Het ontwikkelen van een goed positiespel is echt een zaak voor de langere termijn. Lieke: “Het is lastig een goede balans te vinden. Je wil de training niet te vaak stilleggen voor uitleg, de goede spelers willen zich verder ontwikkelen, maar de minder ervaren meiden moeten ook aandacht hebben. En aparte niveaugroepjes doen weer afbreuk aan het teamgevoel.”

Daniela: “Gelukkig zien we, nu de wedstrijden weer doorgaan, echt verbeteringen. En van de ouders hoor ik terug dat de trainingen leuk zijn. Dat vind ik ook belangrijk, hoewel alleen maar ‘leuk’ ….. Misschien was ik vroeger een beetje te lief. Een beetje direct en duidelijk zijn kan geen kwaad.” En Lieke: “De bal is altijd sneller dan al dat geren. Zeker de goede meiden moeten overspelen en geen trucjes doen op het verkeerde moment.” Maar Daniela en Lieke zijn het er roerend over eens dat een positieve toon het allerbelangrijkst is. “Het plezier staat voorop!” En dat is van de snoetjes goed af te lezen.