De laatste wedstrijd voor de winterstop moest gespeeld worden tegen het sympathieke USV Hercules. Bij de omnisport vereniging in Utrecht ligt nog geen kunstgras en dus was het afwachten of de wedstrijd doorgang kon vinden vanwege de weersomstandigheden de afgelopen twee weken. Na de algehele afgelasting van vorige week ten gevolge van de sneeuwval viel er deze week heel wat water uit de hemel. Tel daarbij op de vorst van de nacht voorafgaand aan de wedstrijd, dan krijg je een grasmat die moeilijk te bespelen is. De thuisploeg had liever ook niet gespeeld omdat ze een waslijst van blessures en zieken hadden, maar gelukkig voor JVC Cuijk werd het veld door de KNVB goed genoeg bevonden voor een wedstrijd op 3de divisie niveau.
JVC Cuijk trad aan met een teruggekeerde Simon van Zeelst in de basis. Dit had tot gevolg dat Jay van Boxtel verhuisde van het middenveld naar de rechtsback positie en zodoende Sjoerd vd Looy op de bank moest plaatsnemen. In de verdediging was opnieuw een plekje ingeruimd voor Jorrit Ritzen omdat Maarten Bosch eerder in de week geblesseerd was uitgevallen tijdens de training.
USV Hercules en JVC Cuijk startten de wedstrijd onder winterzonnetje aan de blauwe hemel, en de Cuijkenaren trokken snel de wedstrijd naar zich toe. Het middenveld was in handen van JVC Cuijk en met verzorgd voetbal via de flanken werden de voorwaartsen gezocht. Na ongeveer een kwartier spelen kwam de bal bij Rik Renirie die Boy Visser zocht. Zijn afgemeten voorzet bereikte topschutter Jordie vd Laan (foto), die zijn directe tegenstander uitkapte en diagonaal snoeihard de 0-1 liet aantekenen. JVC Cuijk rook bloed en probeerde meteen door te drukken. En dat lukte ook vrijwel meteen. Nauweljks 5 minuten na de openingstreffer kwam de bal op de linkerflank en via een voorzet van Furkan Alakmak werd opnieuw Jordie vd Laan bediend die meteen weer de trekker overhaalde: 0-2.
JVC Cuijk zat in een zetel en USV Hercules kon er tot dat moment weinig tegenover stellen. Maar in plaats van de definitieve nekslag te geven liet JVC Cuijk de Utrechtse ploeg van trainer Speelziek terugkomen in de wedstrijd. Door teveel naar achter te leunen, werden de Herulanen in staat gesteld om het middenveld van JVC Cuijk af te nemen en voorzichtig het spel in handen te nemen. Na een corner kon de bal maar niet weggewerkt worden, en uit één van de hachelijke momenten voor de goal werd uiteindelijk de 1-2 binnengeprikt. Een domper vlak voor de rust, en eigenlijk ook volledig overbodig aangezien JVC Cuijk heer en meester was. Toch was daar vlak voor de rust toch nog de 1-3. Uit een perfecte voorzet van Rik Renirie kopte Jordie vd Laan zijn derde van de middag binnen, en omdat onduidelijk was of de bal echt over de lijn was geweest gaf Boy Visser de bal nog een laatste zet. Een ruststand die recht deed aan de verhoudingen in het veld, zo vond ook het thuispubliek.
In de tweede helft ontstond er een duel waarbij Hercules probeerde de aansluitingstreffer te forceren, maar JVC Cuijk relatief makkelijk op de been bleef. Kansen ontstonden er niet voor de Utrechtenaren maar daarentegen wel voor de rood-witten uit Cuijk. Zo scherp als zijn vizier in de eerste helft stond, misste hij helaas 2 opgelegde kansen in de 2de helft. Later mocht Rik Renirie nog vanaf zo’n 10 meter afwerken maar zijn schot met zijn chocoladebeen mistte kracht. En als je zelf de kansen niet maakt dan gebeurt er vaak het onvermijdelijke, nl dat de tegenstander het doet. Nu gebeurde dat helaas door een eigen doelpunt van Stan Broenland die na een miscommunicatie met doelman Kanters in de laatste minuten de bal in eigen doel kopte. Hercules rook plotseling een kans en begon va banque te spelen en de bal in het strafschopgebied te pompen. Gevaarlijk werd het echter niet meer (ondanks de roep om een strafschop) en JVC Cuijk mocht de 3 punten meenemen in de bus.
Een prima resultaat tegen Hercules, waar JVC nog niet vaak de punten mocht meenemen.