Advendo ’57-1 – JVC Cuijk-1 (zaterdag) : 2-2 : 04-02-2023
JVC Cuijk verdient drie punten in Ederveen, maar …..
In Ederveen hervatte JVC Cuijk het seizoen tegen Advendo na een behoorlijk goede winterse oefencampagne. Hier bleek eens te meer dat zondagse tegenstanders ander voetbal spelen dan zaterdagse. Waar tegen zondagse tegenstanders combinatievoetbal mooie wedstrijden oplevert, zien we in het zaterdagse voetbal veel fysiek vermogen en veel opportunisme. Advendo is hier een exponent van. Tel hierbij nog een leidsman op die zijn stempel op de wedstrijd drukt en onbegrijpelijke beslissingen neemt dan wordt combinatievoetbal erg moeilijk. Waar aan beide teams in de beginfase gele kaarten gegeven hadden moeten worden liet deze zeventiger flinke charges onbestraft. Desondanks was de spelopvatting en het echte voetbal van JVC-zijde het aanzien zeker waard.
Al na vijf minuten liep JVC tegen een ongelukkige tegengoal aan, maar toonde dat het vastbesloten was om met combinatievoetbal de stand weer recht te trekken. Advendo trok zich in de eerste helft diep op eigen speelhelft terug en kon zich enkel verweren door wel zeer stevig in te grijpen.
Volkomen terecht maakte Jordi van der Laan vlak voor de vijfenveertigste minuut de gelijkmaker.
Advendo moet de dreiging van een nederlaag gevoeld hebben, want na de pauze ging werkelijk elk duel gepaard met lichamelijk contact. Handen, voeten en knieën werden ingezet om JVC Cuijk het voetbal onmogelijk te maken. JVC hield het hoofd binnen het veld koel en bleef zoeken naar ‘de voetballende oplossing’. Met een schuiver vanaf een meter of twintig zette Sjors Broenland JVC Cuijk op een 1-2 voorsprong. Dit deed recht aan de veldverhouding. Op dat moment waren er nog 25 minuten te spelen …. Dachten wij. Zo niet de arbiter van dienst. Maar liefst twaalf minuten telde hij bij de reguliere speeltijd op. De fase tussen het tweede JVC doelpunt en het uiteindelijk laatste fluitsignaal kenmerkte zich door het zeer fysieke pompen-of-verzuipen-voetbal van Advendo en JVC-ers die wisselend via het middenveld en de lange bal probeerden het Advendo doel te bereiken.
Een keurige vrije trap op de paal door een van de weinige echt voetballende Advendospelers zorgde er nog voor dat JVC met schrik vrijkwam. Wat er na de negentigste minuut allemaal gebeurde is te wonderlijk om over te praten. De ene na de andere vrije trap werd door de wispelturige scheidsrechter uitgedeeld. Waarom nu wel? In de negende minuut van de blessuretijd gebeurde waar we voor vreesden en waar Advendo op gewacht had. Een speler liet zich tussen twee meelopende JVC-ers vallen en dat was genoeg voor een penalty. Een 2-2 die pijn doet, omdat JVC hier overduidelijk de beste ploeg was en de overwinning verdiende. En een stand die voor Advendo in deze wedstrijd het maximaal haalbare was.
Rest ons nog te concluderen dat de ware sportman zich onderscheidt door als de strijd gestreden is de strijdbijl te begraven. Daarna blijf je ten eerste met elkaar een ploeg en ten tweede schud je de tegenstander de hand. In beide gaf onze JVC-ploeg het goede voorbeeld en dat verdient een compliment. Wanneer de Roodwitten met deze spelopvatting en passie blijven spelen komen de punten er echt wel en zal vanzelf een hogere klassering volgen.
