Achilles Reek JO17-1  –  JVC Cuijk JO17-1  :  2-2  :  18-09-2024

De eerste woensdagavondwedstrijd na de derde dinsdag van september.

Wij werden naar het gebouw waar de kleedkamers zich bevonden gebracht. Wij kregen het kleedlokaal waar gastenkamer op stond, dat was de eerste kamer in het gebouw. De jongens uit Reek, oftewel de Rekenaren, zaten natuurlijk in de Rekenkamer. Dat was de tweede kamer in het gebouw. De voorbeschouwingen in de eerste en tweede kamer waren vergelijkbaar. Hoe zetten we onze middelen zo in dat we het maximale resultaat behalen.

Eerste helft
De Rekenaren begonnen zoals verwacht berekenend met snelle spitsen om te kunnen counteren tegen onze offensieve plannen. Het was snel duidelijk dat wij wel de ruimte kregen om onze plannen om vooruit te gaan mochten uitvoeren, maar er werd door de Rekenaren wel duidelijk een grens getrokken. Wij kwamen er daardoor maar mondjesmaat doorheen. Jurre die ouderwets met een sluiproute ongemerkt die grens omzeilde om daarna prachtig te scoren, 0-1. Door een miscalculatie in onze defensieve plannen konden de Rekenaren de 1-1 noteren. Jasper stuurde vanuit de hoek een geweldige bal met een onbegrensde snelheid waardoor Bram met het koppie de 1-2 kon binnenlopen. Dat zorgde bij ons voor grenzeloze vreugde.

Rust
Op advies van de spelersraad had ik mijn gedreven toespraak al in de voorbeschouwing gehouden. Ik hoefde nu tijdens het reces van 15 minuten alleen nog maar bij te sturen. “Als we de eerste periode weten door te zetten naar de tweede dan gaan we volledig afrekenen met alle Rekenaren”.

Tweede helft
Die tweede helft verliep precies zoals aangegeven tijdens het reces. Zij kwamen uit hun Rekenkamer met een nog strenger grensbeleid. Hun geduldige wachtposten lieten helemaal niemand meer door terwijl wij verzuimden onze plannen voor een open beleid concreet te maken en daarmee onze spitsen allemaal dezelfde kansen te bieden. Dan treedt de aloude wet in werking: als je zelf je plannen niet waarmaakt dan legt de oppositie je het vuur aan de schenen. Hun doorgebroken spits werd de voet dwars gezet, maar éérst werd volgens de algemene beschouwingen correct de bal geraakt. De scheids floot ons toch terug en riep meteen dat die overtreding buiten de zestienmetergrens werd gemaakt. Dat was een miscalculatie van deze Rekenaar want daarna wees hij alsnog naar de stip. De goed fluitende scheids leek daarmee grensoverschrijdend gedrag te vertonen, maar zelfs onze eigen partijgenoten op de publieke tribune gaven toe dat het wel binnen de grenzen van onze zestien was. Dit buitenkansje om onze plannen in de ijskast te zetten werd benut: 2-2. In de slotfase werd tevergeefs met noodplannen nog alles uit de kast gehaald om alle punten toch in de koffer mee naar huis te nemen.

Wist u dat?

• Familie Willems ondanks het technisch mankement bij de vorige Toyota toch weer een Toyota heeft aangeschaft. Ik snap dat wel want een Toyota is nu eenmaal betrouwbaar hoewel de Duitse slogan je wel waarschuwt. ‘Nichts ist unmöglich Toyota’!
• André net als bij een IKEA kast één ringetje overhield na het monteren van zijn nieuwe triple cassette op z’n racefiets en daardoor niet kon fietsen in België. Dan is het logisch om over te stappen op andere triples tijdens een fietsweekendje in het bourgondische België.
• Dimphy door tijdgebrek de bidons niet had kunnen vullen. Gelukkig was daar Erik die samen met een stimulerend poedertje de bidons vulde met water.
• Er veel zand op het veld was gestrooid
• Twan ondanks deze ‘Dessert Storm’ van vandaag moeiteloos vlagde. Hij moet haast wel als zandhaas zijn diensttijd hebben doorgebracht.
• Twan ook nog twee trouwe supporters begeleidde. Ze mochten zelfs even naar de speeltuin. Helaas waren alle speeltoestellen weggehaald. I.p.v. speeltoestellen was het net als op het voetbalveld één bak zand.

Sportieve groet, Nomis